Jeżeli jesteś osobą słabowidzącą lub niewidomą posiadającą doświadczenie w obcowaniu z podobnymi ludźmi, zastanów się, ile osób boryka się z takimi samymi problemami.

Jako osoba dotknięta dysfunkcją wzroku, pytaj nie tylko siebie ale i innych, którym twoje doświadczenie już pomogło. Spotykaj się z nimi nie tylko w ich domach ale i w innych miejscach. Nie tyko twoja wiedza i doświadczenie, ale i podpowiedzi rodziny, innych osób wspierających, i pracowników socjalnych, posłużą do dopełnienia wiedzy przekazanej podczas szkolenia.

Zorganizuj spotkanie z przedstawicielami instytucji informujących, wspomagających i wspierających organizowanie wypoczynku oraz zakup sprzętu i przedmiotów ułatwiających niewidomym funkcjonowanie w naturalnym środowisku; wskazana jest na tym spotkaniu obecność psychologa obeznanego z problematyką utraty wzroku.

Na każde spotkanie z niewidomi i staraj się zaprosić jak najwięcej osób towarzyszących na co dzień niewidomemu. Nie narzucaj się ze swoją wiedzą na temat tej niepełnosprawności. Słuchaj i obserwuj, sam możesz się jeszcze czegoś nauczyć.

Opowiadaj (o wszystkim) niewidomemu nie zrażając się jego zniechęceniem.

Nie traktuj tej instrukcji jako prawdy absolutnej. Możesz ją rozwijać i modyfikować zgodnie z rozpoznanymi potrzebami inwalidów wzroku.